Cesari stefanu - Unu di i prumitei

Liatu à una sùvara,
t'ani liatu quì chì tù fussi manghjatu
da i furmiculi russi è da a ghjastimma lampata.
T'ani liatu com'è un iroi anticu, u cori a curata
in offerta à u soli, à un diu viulenti ghjilosu di i sicreta.
T'ani liatu chi tù fussi manghjatu da duvintà stodia,
Asempiu pà i tempa à vena, è immàgina di u sapè vadantu
nant'à a morti è nant'à i secula, è di u prezzu à pagà
par l'omu urdinariu, d'avè invintatu a parola par dì
a chjama è a risposta, ciò ch'ùn devi cissà mai.
T'ani liatu par l'eternu discorsu. Par a cuntruversa.
Comu era u to nomu ? Ti possu invintà,
chì tù creschi, cantanti, in l'arburu pralungatu
u sangu caghjatu duvintatu curticcia, chì tù creschi generazioni
stodia vera di faltu è vittoria, chì tù creschi omu, à u filu di i livaturi
chì tù creschi puddonu,
chì tù creschi universu.